Wanneer heeft iemand (terecht) last van geluidsoverlast.

Dat is voor iedereen anders, bovendien spelen de persoonlijke omstandighedenspelen van dat moment een belangrijke rol en is de ruimte (gehorigheid) waar de geluidsoverlast wordt ervaren, voor iedereen anders.

Hoe hard moeten de geluiden van je buren, die doordringen in je studeerkamer, de naast gelegen hal en slaapkamer, zijn om van overlast te kunnen spreken.

Waar ligt, naast het wettelijk toelaatbare niveau, en de daarvoor gelegen sociale tolerantie, de grens?

Op 5 mei 2011 hebben we uiteindelijk besloten de overlastgevende geluiden van en 4 mei hier te plaatsen, zodat de bezoekers van deze website zelf een mening kan vormen. Helaas kunt u tijdens het beluisteren niet de trilling voelen die wij in de woning ervaren van dichtklappende deuren en stampvoetende kinderen op de trap die zich niet naast ons maar aan de andere kant van de woning bevindt.
Laten we als referentiegeluid eerst dit stukje muziek op een fatsoenlijk slaapkamer volume afspelen,voordat u naar de volgende opnames luistert.
Donderdag 3 mei 2011, rond 22:00 uur is het rustig tot we naar bed gaan, zoals zo vaak begon ook toen de overlast tussen 22:00 en 23:00 uur met 45 geluiden in nog geen uur (0,06 keer per minuut). De daarop volgende 12 opnames (0,13 keer per minuut) zijn gemaakt om 23:00 en 00:30 uur toen we op bed lagen om te slapen. Helaas grenst 60 cm van de badkamer, samen met de kinderkamer van de buren, aan onze slaapkamer. Door deze indeling is het veroorzaken van overlast tussen 01:30 en 06:27 uur in de nacht met deze 9 nachtrust verstorende geluiden heel eenvoudig geregeld waarbij elk geluid er 1 teveel is.
Uiteraard was het de volgende dag toeval dat de buren (aan de andere kant) anderhalf uur daarvoor naar hun vakantie bestemming waren vertrokken, toen voor ons, tussen 13:12 en 13:55 uur, het zoveelste vervolg en voortgang van een ruim twaalf jaar durend spektaken met 29 keer in 43 minuten (0,64 keer per minuut) van met dichtklappende deuren en het met veel gebonk de trap op- en afdenderen weer eens begon. Overigens is dit nog niets in vergelijking met de dagelijkse asociale opvoeding van een moeder die naar onze mening het allemaal wel gewenst vindt, als het gaat om de vele soorten klappen, bonken, schreeuwen, nachtelijke tikken en al die andere geluiden die de nachtrust dramatisch kunnen verstoren.  
Het ergste is als de veroorzaker naar buiten toe het slachtoffer loopt te spelen, en naar onze mening haar (inmiddels oudere) kinderen omkoopt met een zwembad, een trampoline en andere cadeautjes.

Wellicht zijn we het slachtoffer van een narcist.

Inmiddels is het niet meer uit te sluiten dat de veroorzaker, volgens ons, heel bewust de grenzen van het juridisch 'toelaatbare' opzoekt en zeer bewust overschrijd, daar deze in maart 2011 ten overstaan 4 personen vertelde een neef als advocaat te hebben. Denkend aan alles wat is gepasseerd was die mededeling zeer verhelderend voor ons.

Zo kan het ook, in plaats van een narcist als buurvrouw heb je een psychisch zieke (?) buurman.

De uitkomst blijft in dit geval gelijk, hun slachtoffers worden Supergevoelig voor geluid

Dag in dag uit last van herrie van de buren, op ieder moment van de dag geluid, nooit meer stilte. Het is niet alleen om wanhopig van te worden, je kunt er ook nog overspannen van raken.

Op een avond barstte de bom. Dora de Groot (35) en haar vriend zaten te eten, de buurman zong alwéér, mét microfoon, mee met Michael Jackson. “Ik ontplofte”, herinnert Dora zich. “Ziedend was ik. Ik ben naar beneden gehold en heb gezegd dat het níet langer zo door kon gaan met dat lawaai, dat het nú moest ophouden. In het begin had ik nog sympathie voor de man gehad omdat hij psychisch ziek was en geen baan had, maar van die sympathie was niets meer over. Hij was voor mijn gevoel een huisgenoot geworden die geen huur betaalde maar wel mijn woongenot verziekte.”
De overlast van de onderbuurman is voorbij want hij is verhuisd, maar Dora’s gehoor staat nog steeds op scherp. Elk klein geluidje kan haar zenuwachtig maken. “Ik hoop dat dat weer overgaat”, zegt ze. Waarschijnlijk wel, verwacht Irene van Kamp, psycholoog en als senior onderzoeker werkzaam bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ze houdt zich bezig met geluidsoverlast en vindt het geen wonder dat Dora’s gevoeligheid niet meteen weer over is na het verhuizen van de buurman. “Als je een tijd blootgesteld bent geweest aan lawaaioverlast, is op den duur een heel klein signaal al genoeg om irritatie op te wekken. Dat heeft met verwachting te maken. De buren komen thuis, de deur slaat dicht en je verwacht dat de muziek meteen weer begint. Dat verwachtingspatroon ben je niet zomaar kwijt, daar is tijd voor nodig.”

Wellicht heeft Dora geluk gehad omdat iedereen kon horen wie het probleem veroorzaakte, en niet meer dan 14 jaar stelselmatig te maken heeft gehad met stiekeme slaapverstoringen. bron: frederike.nl

Andere aanpak: Uw andere buren kunnen de oplossing zijn. Laat verschillende buren richting de veroorzaker roddelen dat u hun hebt verteld dat u alles opneemt, dan is de kans groot dat de veroorzaker het op een nadere manier gaat doen, die onbedoeld, beter voor uw rust is.